Pred brojnim ljubiteljima pisane reči, u Narodnoj biblioteci „Rade Drainac“, predstavljena je nova knjiga Milivoja Krstića „Čagolj lavorov venac“. O njoj su pored autora govorili Dragan Ognjanović i Zoran Cvetković, a specijalni gost večeri je bio dečiji pesnik na dijalektu Vlasta Cenić iz Doljevca.
– Sve moje pesme govore o istinitim događajima i ljudima. Čak ni imena u pesmama nisam menjao. Pisao sam o životu običnog čoveka. Od 108 pesama koliko sadrži moja nova zbirka, 63 su na dijalektu, a 45 na književnom jeziku. Poruka moje nove knjige sadržana je u pesmi „Apel za povratak“u kojoj ističem da treba da se vratimo našim korenima, rekao je autor Krstić.
Pesnik teme pronalazi u narodnom životu, svakodnevici i posebnoj filozofiji života južnosrbijanskog sela i varoši.
– Prvi deo nove Krstićeve zbirke poezije u kome su pesme na dijalektu, nazvan je „čagolj“. Puno je simbolike u naslovu, od same jezičke neobičnosti ove reči do njenog značenja, koja asocira na vreme koje je davno prošlo. Pesme su na šopskom, južnjačkom dijalektu i njihov jezik je sočan i živopisan, rekao je urednik ove knjige Dragan Ognjanović.
Pesme na dijalektu, prema rečima Ognjanovića su nerimovane, ali melodičnost im daje izvorna narodna leksika pustorečkog kraja. U njima se prožima narodna mudrost i humor, kao i elementi govornih folklornih žanrova, a primetna je i humoristička i satirična nota.
– Osim humorističkog i satiričnog u poeziji, Krstić je odličan aforističar i kozer. Pesme su pretežno narativne i često su anegdotskog karaktera. Drugi deo „čagolja“ čine rimovane pesme na dijalektu. U njima dolazi do izražaja pesnikov „unutrašnji sluh“. One su melodične, najčešće ispevane u osmercu, poput srpskih narodnih pesama, istakao je Ognjanović i dodao da posebnu celinu ove zbirke čine antikomunističke peme.
U“lavorovom vencu“ ima humorističkih i satiričnih, ali i više boemskih pesama u duhu „Borinog Vranja“, derta i sevdaha. Poezija Milivoja Krstića, osim prelepog arhaičnog jezika srpskog šopskog etnosa, nosi jedan specifičan duh starine i srpskog domaćinskog u pravoslavlju utemeljenog pogleda na svet.
Krstić piše aforizme, satiričnu poeziju, poeziju na dijalektu i haiku. Haiku objavljuje u vodećim svetskim časopisima u SAD i u Japanu. Zastupljen je svojim pesmama u svetskoj antologiji „Haiku world“, koja je objavljena u 52 zemlje sveta na 25 jezika. Za poeziju je nagrađivan u Jugoslaviji i Japanu. Pre ove nove zbirke objavio je i zbirku poezije „Ale i nevidenice“ 2000. godine.
