Kosta Milovanović je rođen 1871. godine u selu Đurakovac kod Peći. Posle srpsko-turskih ratova 1876-1878. godine, njegova porodica se naseljava u selu Kosanička Rača, u tek oslobođenoj Toplici.
U periodu pred Balkanski rat učestvuje u komitskim akcijama na teritoriji Makedonije (stare Srbije) kada je bio i vođa jedne komitske grupe.
Prvi svetski rat ga zatiče kao aktivnog narednika srpske vojske sa kojom odstupa preko Albanije. Na Krfu, 1916. godine, krupan – gorštačkog izgleda, sa velikim brkovima i gustom kovrdžavom bradom, bio je glavna meta savezničkih fotoreportera i novinara, koji u reportažama o srpskoj vojsci ističu njegov lik, kao uzor prekaljenih srpskih vojnika.
Do tada malo zapažen, zbog svoje komitske prošlosti izabran je od srpske vojne komande na Krfu i upućen u okupiranu Srbiju da izvidi stanje i organizuje otpor kada se srpska vojska približi Srbiji.
Francuskim avionom ubačen je nadomak svoga sela Rače, gde se prikrio kod svoje porodice. Stigao je u Toplicu 15. septembra 1916. godine, u vreme kada se spremao ustanak naroda Toplice protiv austrijskih i bugarskih okupatorskih vlasti.
Inače, Kosta Pećanac je po prirodi bio krupan, gustih veđa, brkovima i bradom koju je uvrtao naviše, a njegov izgled je izaziva pažnju. Uvek je nosio narodno, šumadijsko odelo ukrašeno gajtanima, sa šubarom na glavi i vojničkim cokulama na nogama.
Ustanak je započeo borbom protiv jakog bugarskog odreda kod sela Mačkovca, a potom su ustanici u munjevitom pohodu, 14. februara 1917. godine oslobodili Kuršumliju, da bi već 18. februara naterali bugarski garnizon u Prokuplju na predaju.
Dan kasnije, 19. februara, oslobođeno je Blace, a do kraja februara cela Toplica, Jablanica i drugi krajevi toga dela Srbije bili su slobodni. Stvorena je ogromna slobodna teritorija, prva i jedina u porobljenoj Evropi. Samo u Toplici ustanička vojska zarobila je preko hiljadu bugarskih vojnika.
Posle propasti ustanka nastaju još stravičnija zverstva bugarskog okupatora u kojima je ubijeno preko 20.000 ljudi, žena i dece, a hiljade oterano u zarobljeničke logore.
U periodu izmeću dva rata, ne samo kod nas, nego i šire, odaje se puno priznanje Topličkom ustanku, a Kosta Pećanac slavi kao njegov vođa.
Pećančev pokret pod nazivom “Udruženje četnika za čast i slobodu otadžbine”, osnovan je 1924. godine. U njemu su se uglavnom nalazili bivši ustanici i solunci. Četnici za svoj amblem uzimaju crnu zastavu sa belom mrtvačkom glavom, na kojoj je ispisano: “Sloboda ili smrt”. U narodnim odelima, sa puškama i ukrštenim redenicima, paradiraju na raznim proslavama. Pećančeve prijeme u njegovim kućama u Kuršumliji i Beogradu, koje su mu poklonjene, obično povodom krsne slave, posećuju najviši državni dostojanstvenici.
Pred samu invaziju sila Osovine na Jugoslaviju u aprilu 1941. jugoslovenska vlada je dala Pećancu novac i oružje da organizuje gerilske jedinice u južnoj Srbiji, Makedoniji i Kosovu. Pećanac je u Toplici obrazovao četu od oko 300 ljudi, koja je izbegla uništenje u Aprilskom ratu.
U prva tri meseca po kapitulaciji, Pećanac je okupio još trupa među srpskim izbeglicama koje su bežale iz Makedonije i Kosova. Međutim, njegovi četnici su se borili samo protiv albanskih grupa u ovoj oblasti, i nisu se borili protiv Nemaca.
Nakon izbijanja ustanka na teritoriji vojnoupravnog komadanta Srbije koji je izbio početkom jula 1941. Pećanac se brzo odlučio da napusti borbu protiv sila Osovine i krajem avgusta je sklopio sporazume sa nemačkim okupacionim vlastima i marionetskom vladom Milana Nedića da sarađuje sa njima u borbi protiv partizana predvođenih KPJ.
U julu 1942. rivalski četnički vođa Dragoljub Mihailović je uredio da ga jugoslovenska izbeglička vlada osudi kao izdajnika. Pećančeva nastavljena saradnja sa Nemcima je uništila i ono malo ugleda što je stekao u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu.
Nemci su brzo shvatili da Pećančevi četnici, čiji je broj narastao na 8.000, nisu efikasni i pouzdani, pa čak ni Nedićeva Vlada narodnog spasa nije imala poverenja u njih.
Pećančevi četnici su potpuno raspušteni 1943. Samog Pećanca je na neko vreme internirala Nedićeva vlada, a ubila ga je Mihailovićeva crna trojka u maju ili junu 1944.
