Kuršumlija i Toplica na mapi kriznih žarišta – drugi deo

Danas Kuršumlija ima kontinuirani pad stanovnika (prema popisu iz 2011. god. – 19. 213 stanovnika, a u 2016. god. već postoje indicije da je taj broj već spao na oko 17.600), i sa ovakvim pokazateljima dramatično tone ispod granice demografske održivosti. Inače, granicu demografske održivosti i opstanka predstavlja minimalno 20 stanovnika na 1km kvadratni.

Drugi, ne manje važan zabrinjavajući faktor predstavlja nepovoljna starosna i obrazovna struktura postojećeg stanovništva, nizak prosečni životni vek i, i povećano oboljevanje i umiranje od malignih bolesti. Ovakvo stanje se suštinski odražava na sve ostale aspekte društvenog života, a najviše na ekonomiju , bezbednost, i uopšte, na kvalitet života.

Kamen temeljac City managmenta svih gradova razvijenog dela sveta predstavlja borba gradskih vlasti za što kvalitetniji sastav stanovništva, gde se prvenstveno imaju u vidu povoljna starosna struktura i obrazovanost . Tek na osnovu dostignutog visokog stepena zadovoljstva životom domicilnog stanovništva, svetski gradovi takvim pozitivnim primerom postaju „magneti“ za turiste, investitore, i nove stanovnike i talente.

Nažalost, uglavnom sve suprotno od onoga kako je u Kuršumliji. Iz Kuršumlije duže od 20 godina nije potekla ni realizovana nijedna iole ozbiljna razvojna inicijativa. Svih ovih godina komunikaciju lokalnih i republičkih vlasti karakterišu bezidejnost, neorginalnost, i skučeni provincijalizam, , što je rezultiralo hroničnim nedostatkom autoriteta i kredibiliteta prilikom retkih pokušaja da se preporuče i nametnu republičkim vlastima.

Imidž Opštine se gradi na otrcanim frazama poput „ najveća srpska opština po površini „ ( a u stvrnosti je tek na skromnom 13. Mestu), „graniči se 107 km sa Kosovom“, – što do sade nikoga od nosilaca moći, kapitala i odlučivanja nije inspirisalo ni motivisalo da se zainteresuje za ovaj kraj.

Za ovo vreme su samo upropašćeni i zaparloženi neki od najuzornijih primera stvaralaštva prethodnih generacija , kao što su velelepni Zavod „Žubor“ u Kuršumlijskoj banji, i ništa manje monumentalna brana „Selova“, a da ne pominjemo još i nekadašnja uspešna preduzeća.

Sve ovde ukratko navedeno predstavlja prvorazredni bezbednosni faktor (rizik) koji širokogrudo izlazi u susret problematičnim istorijskim aspiracijama Šiptara na ove prostore. Krajnje je vreme da se efikasnim delovanjem lokalnih i republički vlasti predupredi da ovo potencijalno geopolitičko žarište preraste u aktuelno.

Prvi i najvažniji korak u svemu tome je poboljšanje ukupnih životnih uslova preostalčog stanovništva kuršumlijske opštine. Autor knjige „GEOPOLITIKA SRBIJE“ u slučaju Kuršumlije predlaže nekoliko odmah sprovodljivih mera koje bi držva trebalo da sprovede na ovom području, kao npr.: organizovanje savremenog operativno-obaveštajnog centra koji bi permanentno pratio stanje na Kosovu i Metohiji ; izgradnja vojne baze srednje veličine ; presenjenje postojećih i formiranje novih institucija od državnog značaja , koje bi imale zadatak da inteziviraju ukupnu privrednu aktivnost na ovom području.

Jednom rečju, treba kod naroda povratiti nadu i poverenje, što je osnova svakog drugog napretka i opstanka.

(Kraj)

Prvi deo priče “Kuršumlija i Toplica na mapi kriznih žarišta” možete pročitati OVDE

(Autor: Nebojša Gašić)